gedicht: vergiftigheid

met vervuilend geld
bouw ik
mijn eigen kleine stadsjungle
een oase van groen
in de woontoren van beton en menselijk leed

het schaarse water
geleend van de uitdrogende toekomst
deel ik royaal
met mijn zwijgende vrienden
wiens omhelzing
immer koud, nooit afwijzend

ze geven het leven doel
bieden stabiliteit
en zo worstel ik
door de periferie van een bestaan
zonder te vragen
of dit het is